Een nieuwe chinchilla

Een leuk verhaal geschreven door Susanne Smeehuijzen

Sinds kort heb ik een nieuwe chinchilla. Beertje is overleden en Bella zit helemaal alleen. Bella heeft vorig jaar, toen ze nog bij haar moeder zat, een kattennageltje door het bovenste vlies van haar oogje gehad waardoor het vocht achter dat vliesje wegvloeide en ze zodoende niets meer kon zien met dat oog. Verder was ze perfect in orde dus kon ik haar gewoon als troeteldier houden. Nu waren mijn ouders laatst bij een chinchilla fokster op bezoek en deze vertelde dat ze van een andere fokker een dier met prachtige standaard had gekregen, maar ze had maar een oog en dat was blind, het andere oog zat niet in de kas. Afijn, dat was een klusje voor “Florence Nightingale”, zoals mijn moeder mij beschreef aan de telefoon die avond toen ze vroeg of ik interesse had in het beestje. Ze vertelde dat het een heel lief diertje was maar dat de fokster er niets mee kon omdat er geen mannetje bij kon. Als er een mannetje bij gezet zou worden zou deze haar bespringen, en omdat ze dat niet kon zien zou ze angstig worden. Eigelijk zou ze allang afgemaakt zijn als het niet zo’n mooie fokvrouw was geweest.

Natuurlijk reageerde ik enthousiast, maar ik zei wel dat ik alle zekerheid wilde dat als ze niet samen kon met mijn eigen diertje, ze goed terecht zou komen en dat ze niet bij mij hoefde te blijven. Dat was allemaal oké en het diertje zou’s avond meteen meekomen naar huis. Dol enthousiast als ik was begon ik meteen de kooi gereed te zetten zodat ze zodra ze gearriveerd was een huisje zou hebben. Mijn moeder zei dat ze de eerste nacht maar niet meteen bij elkaar moesten want je weet maar nooit wat er kan gebeuren als je slaapt. Met moeite kon ik me bedwingen maar goed ik moest wachten tot de volgende dag wanneer ze bij elkaar zouden mogen. De volgende dag, zodra ze bij elkaar zaten vloog Bella Armina ( de nieuwe chinchilla, genoemd naar een figuur uit een favoriet boek van mij geschreven door Thea Beckman) haar aan en ze vocht tot bloedens toe. Dat kon natuurlijk niet en daarom werd Bella in een apart klein kooitje in de grote kooi gezet. Een dag: geen resultaat, nog steeds een slagveld in de kooi. Twee dagen: weer geen resultaat. Een week; en hoera! Vrede! Ze zitten nu al een paar weken bij elkaar en het gaat uitstekend. Ze slapen tegen elkaar aan en ze spelen samen. Als de één een zandbad neemt gaat de andere op de rand van het bakje toe zitten kijken. En het heeft nog een groot voordeel, ze staan aan mijn voeteneinde en ik kan nu weer slapen omdat er weer rust is.

Geschreven door Susanne Smeehuijzen

Uit het tijdschrift van de Nederlandse chinchilla - vereniging voor liefhebbers

Foto van Fenna Isenborghs